Plevne Savaşı’nın Tarihsel Arka Planı ve Sebepleri

Plevne Savaşı, 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı’nın önemli bir parçasını oluşturur. Bu savaşın kökleri, 19. yüzyıl boyunca Avrupa’nın güç dengesi üzerindeki değişimlere ve Osmanlı İmparatorluğu’nun iç ve dış politikalarına dayanır. 19. yüzyıl boyunca Osmanlı İmparatorluğu, zayıflayan merkezi otorite ve kaybedilen topraklar nedeniyle iç karışıklıklarla karşı karşıya kalmıştı. Bu durum, Rus İmparatorluğu gibi güçlerin Osmanlı toprakları üzerindeki nüfuzlarını artırmalarına olanak sağladı.

Osmanlı İmparatorluğu, Rusya’nın özellikle Balkanlar’da etkin bir güç haline gelmesine kayıtsız kalamazdı. Rusya, Pan-Slavizm politikasını benimseyerek Balkan halklarına bağımsızlık vaat etmiş ve bu bölgedeki Slav uluslarının bağımsızlık mücadelelerini desteklemiştir. Bu politikalar Osmanlı İmparatorluğu için bir tehdit oluşturmaktaydı çünkü imparatorluk çok sayıda etnik gruptan oluşuyordu ve bu tür ayrılıkçı hareketler diğer bölgelerde de benzer taleplerin doğmasına yol açabilirdi.

Plevne savaşı‘nın sebeplerinden biri de, Avrupa devletlerinin Osmanlı İmparatorluğu’na yönelik ilgileridir. İngiltere ve Fransa, Osmanlı’nın toprak bütünlüğünü korumasını istemekteyken, Rusya’nın güç kazanmasını engellemek için stratejik hamlelerde bulunmaktaydı. Bu karmaşık güç dengesi Osmanlı’yı Plevne önlerinde büyük bir savunma savaşına sürüklemiştir. Plevne’de yapılan savunma, Osmanlı’nın Rusya’ya karşı verdiği direnişin sembolü haline gelmiştir ve bu savaşın detayları Osmanlı İmparatorluğu’nun bu dönemdeki dış politika stratejilerini anlamak açısından önemlidir.